Prolog

Siedziałam na moim stałym miejscu w garażu chłopaków, nazywanym także moje beanbag¹  i oglądałam ich próby nowych piosenek. Uśmiechnęłam się do każdego z nich, dumna, że są o wiele lepsi niż na początku bycia zespołem.

‘Hey we’re taking on the world

I’ll take you where you wanna go

Pick you up if you fall to pieces

Let me be the one to save you

Break the plans we had before

Let’s be unpredictable

Pick you up if you fall to pieces

Let me be the one to save you

So let go!

Till’ we've lost control

And we’ll stumble through it all

Let’s dosomething new and unpredictable’

Kiedy skończyli spojrzałam do góry i zobaczyłam, że wszyscy odkładają swoje instrumenty.

-Umm…Chłopaki? Myślałam, że zrobiliście więcej piosenek?- uniosłam brew, kiedy usiedli naprzeciwko mnie.

-Więc, my chyba mamy ci coś do powiedzenia- powiedział Ashton, uśmiechając się szeroko.

-Okey?- zapytałam, niepewna dokąd zmierza.

Była mała pauza, kiedy to powiedziałam,w czasie której wszyscy chłopcy się uśmiechali i wymieniali spojrzenia.

-Jedziemy w trasę- w końcu oznajmił Luke.

Moje oczy się rozszerzyły i położyłam ręce na ustach, zanim mogłam krzyczeć. Calum i Michael zaczęli się śmiać, kiedy zaczęłam skakać dookoła i przytulać każdego z nich.

-Jej! Jestem szczęśliwa z tego powodu!- szalałam. –Więc z kim jedziecie w trasę tym razem?

-One Direction- Michael się uśmiechnął.

Natychmiast zamarłam, a moja szczęka opadła.

-Kłamiesz- powiedziałam.

Calum pokręcił głową i wyciągnął telefon, pokazując mi email od ich menadżera, który mówił, że jadą w trasę z One Direction.

-Zamknij się- szybko uderzyłam Caluma w ramię, kiedy czytałam email ciągle od nowa i od nowa.

-Au- wydął wargę, trąc swoją rękę.

-O boże! Jestem z Was strasznie dumna, chłopaki!- pisnęłam i przyciągnęłam ich do grupowego uścisku.

Nie mogę wyrazić jak dumna jestem. Widząc swoich najlepszych przyjaciół goniących marzenia, patrząc jak przeżywają nowe przygody, patrzeć na ich zawodowy sukces. Docierają tak daleko i wiem, że dotrą jeszcze dalej. Po prostu to wiem. Ale jeszcze raz będę za nimi szalenie tęsknić.

Czułam jakby trasa z Hot Chelle Rea trwała wieki i sama nie wiem jak to przeżyłam, ale wiedziałam, że nie mam wyjścia. Chłopaki powinni spełniać swoje marzenia i ja wiem, że będą to robić.

Będę za nimi szalenie tęsknić.

1. beanbag- coś takiego klik

***

Więc...mamy prolog! Mam nadzieję, że historia Wam się spodoba i będziecie czytać oraz komentować. Ogólnie opowiadanie ma 36 rozdziałów+epilog, tak jakby ktoś chciał wiedzieć.

Przepraszam ze wszystkie błędy (na pewno się jakieś pojawiły) i mam nadzieję, że wybaczycie :D

Mam nadzieję, że wiecie kto ma dzisiaj urodziny. 

Nasz najukochańszy Ashton!